Fitokuracja pitna regenerująca - WĄTROBA

Fitokuracja WĄTROBA - zalecane dzienne spożycie 

Porcja dzienna 2 ml (2 pełne pipetki), ekstrakt rozpuścić w 150 ml wody.

Składniki

Ekstrakt z owocu ostropestu plamistego DER 20:1, woda, substancja konserwująca glikol polipropylenowy.

Źródło sylimaryny, naturalnego kompleksu flawonolignanów.

Produkt jest suplementem diety. Nie przekraczaj zalecanej dziennej porcji i unikaj stosowania, jeśli jesteś uczulony na którykolwiek składnik produktu. Pamiętaj o zdrowym trybie życia i zrównoważonym odżywianiu. Przechowuj w sposób niedostępny dla małych dzieci. Pamiętaj, że suplement nie zastępuje zróżnicowanej diety i zdrowego trybu życia. 

Każda fitokuracja jest dostępna w 3 miesięcznym modelu subskrypcyjnym, oferując dodatkowe 5% rabatu na całe zamówienie. Nie musisz pamiętać o kolejnym zamówieniu i masz pewność, że nie przerwiesz kuracji. Oszczędzasz czas i pieniądze. 

Historia wykorzystania owocu ostropestu plamistego (Silybum marianum) jest długa i dobrze udokumentowana – roślina była ceniona głównie za działanie ochronne na wątrobę.

Starożytność

• Starożytni Grecy i Rzymianie stosowali owoce ostropestu jako środek na „wzmocnienie wątroby” i łagodzenie dolegliwości trawiennych.
• Dioskurydes (I w. n.e.) opisał ostropest jako roślinę o właściwościach „przeciwko żółci”.

Średniowiecze

• W średniowiecznych zielnikach europejskich pojawia się jako lek na „schorzenia wątroby i śledziony”.
• Hildegarda z Bingen wymienia go jako środek na zatrucia oraz problemy z wątrobą.

XVI–XVIII wiek

• Ziele i owoce ostropestu trafiają do medycyny ludowej w całej Europie.
• Stosowano go m.in. na:
  • żółtaczkę
  • kamicę żółciową
  • problemy trawienne
• Popularny był także jako antidotum na ukąszenia węży i trucizny (z dzisiejszej perspektywy – symboliczne, ale pokazuje, jak ceniono jego „ochronne” działanie).

XIX wiek

• Ostropest staje się częścią oficjalnej farmakopei – owoce są surowcem zielarskim stosowanym przez lekarzy.
• Popularny w niemieckiej i austriackiej medycynie naturalnej.

XX wiek – era sylimaryny

• W latach 60. XX wieku niemieccy naukowcy wyizolowali sylimarynę z owocu ostropestu.
• Od tego momentu owoc stał się jednym z najlepiej przebadanych surowców roślinnych dla ochrony hepatocytów, szczególnie w kontekście:
  • toksyn (np. alkohol, leki)
  • marskości
  • stłuszczenia
  • zatruć amanityną (muchomor sromotnikowy – sylibinina do dziś używana w leczeniu zatruć)

XXI wiek

• Owoc ostropestu pozostaje podstawowym surowcem do produkcji:
  • standaryzowanych ekstraktów sylimarynowych
  • oleju z ostropestu
  • mielonych nasion do diety

Jest jedną z najlepiej udokumentowanych roślin o działaniu hepatoprotekcyjnym.